ن و القلم

نوشتن... ! اعجازی داره در نوع خودش بی نظیر!

میگی نه؟ امتحان کن... بنویس او چیزی رو که تو رویاهات میبینی...اون چیزی که به نظرت از اینجا

تا خورشید باهاش فاصله داری... اون چیزی روکه وقتی بهش فکر میکنی نبضتُ تند تر می کنه و

قلبت رو پر طپش تر؛ اما فکر میکنی تو کجا و رسیدن به  این رویاها کجا ...

شک نکن به شدنش ... به رسیدن روزی که اشک شوق و خنده ات یکی میشه...

جا نزن...دلسرد نشو... بنویس و شمارش معکوست رو شروع کن و یادت باشه

"خدا قسم خورده به قلم و هرچی که نوشته بشه "...

همین امشب بنویس... اصلا امشب خیلی دیره...

همین حالا پاشو و شروع کن و آینده ات رو رقم بزن...

اونجور که دوست داری و تو خیالاتت میبینیش رقم بزن...

رنگیِ رنگی...مثل نقاشی های بچگیامون که خورشید داشت لبخند میزد...

رودخونه رقص کنان کنار کلبه چوبیمون رد میشد و پرنده ها تو آسمون سمفونیِ 

شادی و حال خوش رو اجرا میکردن...

یادته؟ نقاشیهامون گل داشت رنگ به رنگ...پروانه های بازیگوش داشت و درختای

سیب و انار و پرتقال که همیشه سبز بودن و پر بار...آسمونش آبی ِ آبی بود و 

زمینش سبزِ سبز...

اون وقتا هنوز نوشتن بلد نبودیم ...اما میکشیدیم و باور داشتیم زندگی همینقدر که تو

نقاشیهامون می کشیم رنگی و قشنگه...

واقعیت اینه ! ما هنوز همون بچه های دیروزیم که سیاهی و نا امیدی جایی تو زندگیمون نداشت...

تو این سالها که بزرگ میشدیم ذهنمون رو پر کردن از هزاران هزار ترس و دل آشوبی اما هیچکس

بهمون نگفت این سایه های تردید، توهم پلید افکار ادم نماهاییست که حتی فلسفه زندگی رو 

نمی دونن چه برسه به کشف زیبایی هاش...بهمون نگفتن همه رو ببین و باور نکن...

نگفتن خدا زیباست و همه چیز رو زیبا افرید... نگفتن به جای این افکار مشمئز کننده ی گندیده

به این فکر کن که خالق زندگیت خود تو هستی نه هیچکس دیگه...

حالا هم دیر نیست...دستتو به زانوت بزن و یاعلی بگو و شروع کن...

با نوشتن شروع کن... 

بسم الله...